Ik was verdwaald, maar vond mezelf terug op studio

M. wil heel graag haar verhaal vertellen, maar ze weet niet goed waar ze moet beginnen. “Ik was verdwaald,” klinkt het. “Er is veel gebeurd in mijn leven en ik liep ervan weg. Letterlijk. Ik zwierf rond op straat en dacht enkel aan vandaag, niet aan de toekomst. Dat was te moeilijk. Er leek heel lang geen toekomst voor mij te bestaan.” Even valt een stilte. M. lijkt schrikken dat haar woorden zo treffend kunnen weergeven hoe ze zich voelde. 

“Er is zoveel kapotgegaan. De band met mijn moeder bijvoorbeeld. Dat vond ik zo erg. We konden niet meer spreken met elkaar. Ik gaf om niets meer, zelfs niet meer om mijn geloof. Ik maakte hele slechte vrienden. We trokken elkaar naar beneden. Intussen moest ik de hele tijd verhuizen, altijd nieuwe plekken, veel nieuwe mensen… ik was mezelf kwijt.”

En toen ging ze op een studio wonen.– achter haar lange bruine lokken verschijnt een glimlach. “Sindsdien is er veel veranderd. In het begin had ik vooral veel plezier, eindelijk mocht ik alles zelf kiezen: wat ik wou eten, met wie ik wanneer wou afspreken… maar het was vaak heel erg stil. Ik was eenzaam. Daardoor ben ik beginnen nadenken. Ik wou werken aan mijn toekomst, een goed leven uitbouwen met fijne mensen… Daar ga ik nu voor. Ik wil mijn eigen verhaal schrijven.

Intussen heeft M. een relatie en ziet ze haar moeder regelmatig. “Ik bel haar ook als ik vragen heb of een probleem heb. Bij mijn mama kan ik altijd terecht.” M. vond ook haar geloof terug. “Bidden helpt me om tot rust te komen. Dan kan ik mijn gedachten ordenen, het maakt mijn hoofd helder.”

“Ik heb de weg teruggevonden’ besluit M. “Op het juiste pad blijven is niet altijd even gemakkelijk, maar met de hulp van mijn moeder, mijn lief en mijn geloof, lukt het mij wel.” 

Of ze andere jongeren nog iets wil meegeven? “Ja, altijd blijven dromen en voor je dromen gaan. Want zonder dromen is het leven niets.”