Shout out naar mijn Individuele Begeleider

“Ik droom er van om vrij te zijn,” zegt Xanthy (13) zacht.  “Ik heb al een veel te groot stuk van mijn leven in instellingen gezeten.” 

Hij priemt zijn wijsvinger in het tafelblad en zegt bedrukt: “Dit is al mijn vierde instelling, wist je dat?” En dat dit geen ponykamp is, want hiij voelt zich wel degelijk opgesloten.

Xanthy heeft drie jaar gezwegen. Hij wilde of kon - want dat is hetzelfde voor hem - niet praten over vroeger en over zijn emoties. Hij kropte alles op: de miserie van voor hij in jeugdvoorzieningen terechtkwam, de rugzak die hij intussen meesleept en een blok wantrouwen daarbovenop. Want zijn verhaal moet veilig zijn. Veilig is heilig. “Ik wou wel praten, maar ik vertrouwde niemand.”

En toen was er plots Ward, een individuele begeleider die het tij keerde en er wel voor zorgde dat Xanthy zich veilig voelde.
Voor het eerst in zijn 13- jarig bestaan. 

“Die man heeft me énorm geholpen” glimlacht Xanthy. “Hij is de beste IB ooit en zoekt samen met mij naar oplossingen. Ik ga hem eeuwig dankbaar zijn.“